CAP. XIII. Annorum 479. inter exodum et templi Salomonici exordium intercedentium summa in membra sua integrantia dividitur: tempusque peregrinationis in deserto, partitionis terræ et primi anni sabbatici, cum annis judicum et primorum regum Israeliticorum, speciatim explicatur et confirmatur. Ur intervalli, inter exitum ex Ægypto et jacta templi fundamenta interjecti, spatium distinctius possit intelligi; in quatuordecim illa membra, simul integram 479. annorum summam constituentia, dispertiri libuit. Ann. Men. I. Ab exitu Israelitarum ex Ægypto usque ad transitum ab eis Jordanem, 40 II. Inde ad finita bella, et quietem terræ per Josuam datam, IV. Inde ad quietem per Ehudem, occiso Eglone Moabitarum rege terræ restitutam, 80 V. Inde ad quietem per Deboram et Barak, profligato Jabinis regis 40 VI. Inde ad quietem per Gideonem, Midianitis devictis, terræ restitutam, 40 XIV. A morte Saulis ad jacta fundamenta templi Salomonici, 48 6 25 40 21 40 43 Summa annorum, 479 VOL. XII. G Primum membrum peregrinationis Israelitarum in deserto annos illos 40. complectitur, quorum toties in Scriptura fit mentio; quanquam in loco illo, Josu. cap. V. ver. 6. Græca editio annos habeat 42. Ita enim cum Augustino, quæstione sexta in Josuam, legit codex noster Alexandrinus, itemque Romana editio atque Aldina, eamque secuta Germanicæ omnes: licet in Complutensi editione, ad textum Hebraicum hic conformata, verba illa kai dúo reserta hic fuerint, et in Origenica, (ab Andrea Masio ex Syriaco suo exemplari expressa) ut in Græco textu superaddita, obelo signata conspiciuntur. Addita vero illa putantur, ex Numerorum cap. XIV. ver. 33, 34. ubi, reversis ex Chananæa post diem quadragesimum exploratoribus, anni ab exitu ex Ægypto secundo murmurantibus Israelitis moræ in deserto quadraginta annos hisce verbis a Deo decretos fuisse legimus: "Filii vestri erunt vagi in deserto annis quadraginta, et portabunt fornicationes vestras; donec consumantur cadavera vestra in deserto, juxta numerum quadraginta dierum, quibus considerastis terram, annus pro die reputabitur; et quadraginta annis recipietis iniquitates vestras." Et ex decreti illius complemento, a Mose ibidem cap. XXXII. ver. 13. sic exposito: "Iratus Dominus adversus Israel, circumduxit eum per desertum quadraginta annis; donec consumeretur universa generatio, quæ fecerat malum in conspectu Domini." Inde enim in chronologiæ suæ libro primo, capite sexto, colligit Henricus Wolphius, anno secundo post exitum Israelitarum ex Ægypto, addendos esse hos "annos quadraginta quibus justo Dei judicio in desertum reducti et mortui sunt." Verum quum non hujus solius offense, sed etiam cæterarum iniquitatum et fornicationum suarum pœnam hac quadraginta annorum mora in deserto luituros peccatores illos Deus dixerit; atque inter eos maxima, et quam vindicaturum se Deus a Exod. cap. 16. ver. 35. Deuteron. cap. 2. ver. 7. cap. 8. ver. 2. cap. 29. ver. 5. Josu. cap. 5. ver. 6. Psal. 95. ver. 10. Nehem. cap. 9. ver. 21. Amos, cap. 2. ver. 10. cap. 5. ver. 25. Act. cap. 7. ver. 36. cap. 13. ver. 18. b Vid. Deut. cap. 9. ver. 18-24. significaverat, quum novi peccati occasione populus esset puniendus, vituli aurei adoratio fuerit, intra alterum ab egressu eorum ex Ægypto mensem admissa: ab ipso ex Ægypto exitu quadraginta horum annorum supputationem esse deducendam res ipsa postulat. Quum certum omnino sit a die decimum quintum mensis primi quo patres, Mose ducente, reliquerunt Ægyptum", usque ad ejusdem mensis diem decimum quo eorum filii, Josua duce, transierunt Jordanem, ipsis annis quadraginta complendis quinque defuisse dies. Quum enim paulo ante eductos ex Ægypto Israelitas, Moses 80. et Aaron esset 83. annorum, anno ab exitu 40. mensis 5. die primo, Aaron mortuus est: annos 123. natus, in monte Hore vita excessit. Quem per 30. dies Israelitæ in ea statione luxerunt; priusquam castrametati sunt ad torrentem Zeredi1 quem transierunt 38. annis post relictam Kadeshbarneam, unde exploratores in Chananæam miserant; quum confecta jam esset tota illa virorum ætas, quos in deserto occubituros Dominus juraverat. Unde 40. annos pro 38. dictos sensit Georgius Syncellus*, rotundo videlicet numero posito pro diminuto: quomodo etiam in loco illo, Amos, cap. V. ver. 25. accipiendos eos esse docet Torniellusk. Eodem quoque anno illo ab exitu quadragesimo mensis undecimi die primo, Moses Deuteronomium populo proponere cœpit' et die primo sequentis mensis, ut vult Josephus", mortem obiit, quum 120. fuisset annorum". Cuiquum populus per 30. dies parentasset°, ex ea statione castris motis, ad Jordanis ripas pervenit: ubi triduo consistens, mensis demum primi die decimo alveum ejus siccis pedibus transiit". Exod. cap. 32. ver. 34. e Josu. cap. 4. ver. 19. Num. cap. 33. ver. 38, 39. d Numer. cap. 33. ver. 3. h Num. cap. 20. ver. 28, 29. cum cap. 21. ver. 4-12. iDeuteron. cap. 2. ver. 14. k Georg. Syncell. chron. pag. 137.142. * Tomiell. ad ann. mund. 2545. num. 66. Deut. cap. 1. ver. 3. m Lib. 4. Antiquit. cap. ult. n Deuteron. cap. 31. ver. 2. et cap. 34. ver. 7. • Deuter. cap. 34. ver. 7, 8. P Josu. cap. 3. ver. 1, 2. et cap. 4. ver. 19. Cum igitur ante exitum ex Ægypto Aaron 83. Moses 80. annorum fuerit; et currente anno ab exitu quadragesimo, Aaron 123. Moses 120. annos natus vitam finierit; intra annum quadragesimum commorationem filiorum Israelis in deserto esse concludendam dubitare non licet, ac proinde, aliud nihil in illo numerorum loco Deum statuere voluisse, quam totam Israelitarum in deserto peregrinationem ad annos 40. esse extendendam; quemadmodum quadraginta dierum spatio terram exploratores lustraverant. Secundi membri spatium, ex verbis illis Calebi ad Josuam colligitur: "Quadraginta annos natus eram quando misit me Moses servus Domini de Kadesh-barnea ad explorandum terram;" et commate decimo: "Quadraginta et quinque anni sunt, ex quo locutus est Dominus verbum istud ad Mosem, quando ambulabat Israel per solitudinem; et nunc ecce ego hodie natus sum octoginta quinque annos." Cum enim quievisset terra a bello, partitus est eam Josua tribubus Israelis cis Jordanem constitutis, initio a tribu Judæ facto". Quo tempore ex ea tribu Calebus, oratione hac ad Josuam habita, Hebronem a Mose sibi promissam, possidendam obtinuisset: ut prius cap. XI. ver 23. ita hic denuo cap. XIV. ver. 15. ne celebris hic quietis terræ epocha ignoraretur, a Spiritu 66 Quieta והארץ שקטה משלחמה * ; Sancto est repetitum vero fuit terra a bello." Ab anni secundi migrationis ex Ægypto mense quinto, quo Kadesho-Barnea ad lustrandam terram exploratores fuisse missos, in Annalibus nostris est ostensum, numerati anni 45. in anno ab exitu 47. mense quinto, desinunt; et a transitu Jordanis annos 6. cum mensibus fere 4. principatus Josua relinquunt, cœptæ et quietis et partitionis terræ epocham, illis Calebi verbis præmonstratam. Hebræi in Seder Olam, capite undecimo, bellis Josuæ usque ad partitionem terræ septem annos attribuunt: Josephus vero non plures quam quinque. Terræ enim explorationem biennio post exitum ex Ægypto 4 Josu. cap. 14. ver. 7. Josu. cap. 11. ver. 23. cum cap. 13. ver. 7. cap. 14. ver. 1, 2. et cap. 15. ver. 1. Lib. 5. Antiquit. cap. 1. factam ponentes, eique 45. Calebi annos addentes, ab exitu ad hoc usque tempus annos 47. numeraverunt. Moræ vero in deserto author Seder Olam, 40. tantum annos attribuens, iis ex 47. deductis, septem annos subjugationi terræ reliquit: Josephus vero, ut videtur, juxta aliorum rationes, de quibus in præcedente membro est dictum, errorem in deserto 42. annorum fuisse existimans, eo numero ex 47. subducto, annos quinque tantum reliquos factos invenit. Sexto post transmissum Jordanem die, postridie Paschatis, comedentibus Israelitis de annona terræ, sequente die Manna cessavit. Quum igitur, ut proximo autumno agriculturæ ab iis opera daretur, res exigeret: tum primum ab eis observari cœptum est præceptum illud: "Quum" ingressi fueritis in terram quam ego do vobis, tum sabbatizabit terra Domino. Sex annis seminabis agrum tuum, et sex annis putabis vineam tuam, et colliges proventum illius. Anno vero septimo sabbathum cessationis erit ipsi terræ, sabbathum Domino: agrum tuum non seminabis, et vineam tuam non putabis." Itaque ut autumnus primi ab ingressu anni agriculturæ anno primo, ita autumnus anni ab ingressu septimi, primo anno sabbatico initium dedit; ille ipse videlicet autumnus qui creptam quietem et partitionem terræ proxime est insecutus: atque ut ab autumno illo annorum sabbaticorum, ita ab hoc jubilæorum epocha est deducenda. Ut enim ab ingressu terræ, juxta illam Levitici legem, sabbaticorum iniretur ratio, agriculturæ communis (ante suas cuique tribui portiones assignatas) ad victum suppeditandum requirebat necessitas: et ut a terræ possessione, ejusque inter singulas tribus partitione, jubilæorum penderet calculus, peculiare illis supra alios annos sabbaticos annexum privilegium postulabat; quod neminem, illis advenientibus, extra propriam possessionem esse permittebat, quandoquidem, ad annum jubilæum respectu habito, contractus omnes ita temperari oportebat, ut annus quinquagesimus alienatis possessionibus quemque denuo restitueret". A primo autem anno Josu. cap. 5. ver. 11, 12. "Levit. cap. 25. ver. 2, 3, 4. Levit. cap. 25. ver. 8-16. Numer. cap. 36. ver. 4. |