5495 ἐν ᾧ καὶ τὸ ἡμέτερον εὐσεβὲς καὶ θεοπρό

βλητον ὑπεσημήνατο Κράτος.

Αλέξιος ἐν Χριστῷ τῷ θεῷ πιστὸς Βασιλεὺς καὶ Αύ τοκράτωρ Ρωμαίων ὁ Κομνηνός.

2.

Auszüge aus dem lehten Willen und der Klosterregel (diátağıç) des heiligen Christodulos.

Auch in seinem Testamente sagt der Heilige über Patmos: ἔρημος μὲν ἀνθρώπων ἡ ἐσχατιὰ, ἀθόρυβος δὲ ἡ διαμονή.

Serner über die Gentung: Εδωρήθη δέ μοι διὰ χρυσοβούλλου Βασιλικοῦ τό τε νησίον ἡ Πάτμος ἐξ ὁλοκλήρου, τῶν δημοσιακῶν δικαίων καθάπαξ ἀποσπασθὲν, καὶ τὰ πλησιάζοντα τούτῳ νησίδια, οἱ Ναρκίοι καὶ ἡ Ληψὼς ἔτι τε καὶ αὐτὰ τὰ ἐν τῇ Λέρνῳ, ἃ καὶ προκατεῖχον ὡς ἔφθην εἰπὼν, δύο προάστεια· φημὶ δὲ τὸ Παρθένιον καὶ τὸ Τεμένιον.

Die Bulle gewäbrte ferner τὸ μὴ κατοικεῖν ἐν Πάτμῳ κοσμικοὺς ἄνδρας γυναῖκας ἔχοντας, καὶ παιδία, ἢ νέους τινὰς τὴν ἡλικίαν μειρακιώδεις καὶ μήπω τὸν ἴουλον ἐξανθήσαντας, ἢ εὐνούχους· τάχα γὰρ ἐκ πρώτης ὅ φασι γραμμῆς περιαιρῆσαι πάσης ἐπηρείας σατανικῆς ὑπόθεσιν ἔσπευδον κ. Γ. 10.

Von dem Heiligthum und der Statue der Artemis sagt der Heilige selbst nichts. Vielleicht hat erst das Vorhandenseyn der Inschrift im Kloster Veranlassung gegeben, die Legende mit diesem Zuge frommen Eifers auszuschmücken. Das Testament ist abgefaßt im Jahr nach Chr. 1096.

3.

Fragment der Klosterchronik.

Am Ende eines der Kataloge der Bibliothek findet sich nach. stehende, wahrscheinlich aus einer ältern und unleserlich gewordenen Handschrift ausgeschriebene Notiz:

Ἔτος ἀπὸ κτίσεως κόσμον 6984 (p. Chr. n. 1448), ἐν μηνὶ Μαΐῳ, τρίτῳ ἔτει τῆς ὑπὸ τῶν Τουρκῶν ἁλώσεως τῆς μεγάλης πόλεως τοῦ Κωνσταντίνου, ἐφάνη ἀστὴρ ἐπὶ τὰς ἀνατολὰς καπνίζων ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐφ ̓ ὅλας ἡμέρας τριάκοντα.

Ἐν δὲ τὸ ἐπιὸν ἔτος (sic) ἐγένοντο θανατικὰ μεγάλα καὶ λοιμοὶ καὶ καταποντισμοὶ κατὰ τόπους, καὶ λεηλασίαι καὶ ἐπιδρομαί ἀσεβῶν Τουρκῶν ἐπὶ τὰς νήσους, ὥστε καὶ ἐρημωθῆναι τέλεον πολλὰς ἐξ αὐτῶν, καὶ καταποντισθῆναι καὶ τρία ὀνομαστὶ κάστρα σύμψυχα εἰς τὸν βυθὸν εἰς τὸ ψηγάτον τῆς περὶ τὴν δύσιν Νεαπόλεως. Ὁ θάνατος ἔν τε τῇ Ῥόδῳ καὶ Κρήτῃ τοσοῦτον ἐπεκράτησεν ἐν μὲν τῇ Κρήτῃ ἐφ' ὅλον ἐνιαυτὸν καὶ τούτου πλέον· ἐν δὲ τῇ Ῥόδῳ Μαρτίῳ ἤρξατο ἐν ἔτει 6964, καὶ Ἰουλίῳ κατέληξεν ἤδη μικρόν, ὥστε ἀριθμούμενος ὁ περὶ αὐτὴν τεθνηκὼς λαὸς εὑρέθη χιλιάδες εννεακαίδεκα καὶ μικρὸν τι πρὸς ἢ ἔλαττον. Ἐν δὲ τῇ Κῷ τῇ νήσῳ ἀπέθανον 1500 τῷ αὐτῷ ἔτει. Νίσυρος δὲ καὶ Κάλυμνος αἱ περὶ τὴν Ῥοδον ὑποκείμεναι νῆσοι ὑπὸ τῶν ἐκ Στροβίλου καὶ Μιλήτου ἐξερχομένων τῷ τηνικαῦτα ξύλων παντελῶς καὶ ἄρδην ὑπ' αὐτῶν ἠφανίσθησαν. Νεραντζία δὲ καὶ Περίπατος τὰ περὶ τὴν Κῶν νῆσον κάστρα ἐκ τοῦ στόλου άρδην ἐπυρπολήθησαν τῆς Καλλιουπόλεως.

Τῷ 6965 ἔτει ἐγένετο Καρδινάλιος τῶν ὑπὸ Ῥώμης εἰς τὴν Ρόδον μηνὶ Δεκεμβρίῳ, ἔχων μεθ' ἑαυτοῦ τριήρεις δέκα καὶ τέσσαρας ἐπὶ τὸ βοηθῆσαι τῆς Ῥόδου πρὸς τῇ μάχῃ τῶν ἀσεβῶν καὶ ἀθεωτάτων Τουρκῶν.

Ὁ ὑπομνηματιστής Γρηγόριος Μοναχὸς ἐκ Χίου.

4.

Notiz über einige Handschriften der Bibliothek, und Auszüge aus einigen derselben.

A. Lerikon in kleinem Quarto auf Pergament; die meisten Blätter palimpsest, doch sind von der alten Schrift nur einzelne Worte lesbar, wie oopía, apagoias und ähnliche, wonach es ein Werk christlichen Arguments gewesen zu seyn scheint. Die Schrift des Lerikons gleicht dem von Kopitar (Hesychii Glossographi discipulus cett. Vindobonae 1839. 8.) mitgetheilten Facsimile einer Wiener Handschrift, nur ist sie nachlässiger. Die Initialen jedes Artikels waren ursprünglich auch mit schwarzer Tinte geschrieben, und sind später mit Roth unterzogen worden, doch ist dies auch hin und wieder unterblieben. Voran gehen einige Blätter Papier, grammatischen Inhalts; auch ist das erste Blatt des Lerikons aus Papier ergänzt. Die Wörter find nach dem Geschlecht immer paragraphenweise zusammengestellt, und am Rande ist das Geschlecht für den ganzen Paragraphen bemerkt. Zur Vergleichung mit dem Hesychios und andern Handschriften habe ich einige Abschnitte herausgeschrieben.

Auf der ersten Seite:

Λεξικὸν σὺν θεῷ ἁγίῳ ἔχων τὰ κδ στοιχία ἀπὸ τοῦ ἃ ἕως τοῦ π μεγάλου: ἀρχὴ τοῦ ἃ μετὰ τοῦ βῆτα.

ἀββᾶς· ὁ πηρ.

ἄβλοτα· μὴ βεβλημένον.

ἄβολις· ὁ ὄνος ὁ μηδέπω βε[βληκώς] τοὺς ὀδόντας, ἐξ οὗ γνωρίζεται

ἡ ἡλικία τοῦ ζώου.

ἀβρόμιος· χωρὶς οἴνου 1. f. 10.

Auf dem zweiten Blatte:

ἀρσ.

ἀρσ.

ἀρσ.

ἀβιμελεχ. 1. 1. 10.

ἄβιος· ἀντιφῶν· ὁ πολὺν βίον ἔχων.

ἀβροχάστης· φράγγος ὃς κατὰ ἀλκὴν σώματος καὶ θυμοῦ τραχύτητα φλογο . . . . . ἣν δευτεραγωνιστής τυγχάνων βαύδωνος.

....

Auf dem zehnten Blatte:

Τὸ α μετὰ τοῦ ἰῶτα.

αἶνος λόγος παροιμιώδης· αἴπαινος (sic).

αἰσιμνῆται· οἱ ἀγωνοθέται.

αἰών· τὸ συμπαρεκτεινόμενον τοῖς οὐσιν· οἷόν τι χρόνος, κίνημα καὶ διάστημα.

αἰσχροκερδής· ὁ ἕνεκεν τοῦ κερδῆσαι, εἰς αἰσχρὰ ἔργα ἑαυτὸν ἐμβάλλων. αἰδήμονα. ἄξιον αἰδοῦς.

αἰζηός· νέος ἀκμάζων.

αἴθωνες· λαμπροί· πυροειδεῖς.

αἴλινος· ὁ θρῆνος· καὶ εἶδος βοτάνης.

αἰών· σύστημα φυσικὸν ἐκ σωμάτων ποικίλων λογικὰ διάφορα περιέχον τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως ἕνεκα.

αἴλιος· ὁ σύγγαμβρος.

αἱμύλος· ὁ ἀπατεών.

αἱμοβόρος· ὁ ἐσθίων αἷμα. 1. f. W.

Der Knfang be3 Β (Τό β μετὰ τοῦ α).

ἀρσ.

θηλ.

βαθυδίνης· βαθυτάτας ἔχων ῥοάς.

βακάντιβος· ὁ μὴ περιμένον τὸ (sic) πράγματι αὐτοῦ, ἀλλὰ σχολάζων.
βαθύγλωσσοι· εὔγλωττοι· ἐλλόγιμοι.

βάκηλος· μεθ'. ἀνόητος, γυναικόδης· ἢ ὁ τετμημένος τὸ αἰδοῖον.
βάκινος καὶ βαβάκινος· εἶδος χύτρας (?).

βαλαντιοτόμος· ὁ κλέπτης.

βάναυσος· πᾶς τεχνήτης διὰ πυρός.

βατταρισμός φλυαρία. 1. 1. 11.

Τὸ ε μετὰ τοῦ δ.

ἑδραῖος σταθηρός· ἀσάλευτος· ἀκλόνητος.

ἐδωδίμων· βρωσίμων.

ἐδέατρος· ὁ ἐπιστάτης τῆς ὅλης διακονίας καὶ παρασκευῆς.

ἐδός· ὁ φανᾶς· ὁ λαίμαργος· ἐκ τοῦ ἔδω τὸ ἐσθιῶ (sic).

ἑδράνων· θρόνων.

ἑδρῖται· οἱ οἰκέται

ἑδριστής· ὁ οἰκέτης.

ἐδώμ· τόπος, ὅ ἐστι θερμασία.

ἕδρα· ἡ στάσις· ἡ καθέδρα.

δυτές (sic) ή βρώσις.

ἐδωδή· ἡ τροφή.

ἐδέμ· τρυφή.

ἕδρανα· ἡ καθέδρα.

ἕδρα· ὁ σφικτήρ των ανθρώπων· ὅπερ ἐστὶ τὸ τῆς ἕδρας πάθος,

ἔδαφος· ἡ γῆ.

ἕδος· τὸ ἔδαφος.

ἕδεσιν· ἱεροῖς· ναοῖς· ἐδάφοις (sic).

ἕδνα· τὰ πρὸ γάμου διδόμενα ταῖς γυναιξὶν δῶρα. 1. f. 1.

Endlich aus den Buchstaben :

μέτρα· ἡ πολεμική ζώνη.

μίδεια· πόλις.

μίλητος πόλις.

μιτυλήνι (sic)· νῆσος.

μίνθη· ἡδύοσμος.

μιμηλόν· τὸ μιμητικόν.

μιμαίκυλον· τὸ σοῦρβον.

μίλινον· χρῶμα. 11. f. 11.

Am Schluffe die Verse:

Ὁ τοῖς πλέουσι λιμένες χρῆμα ξένον·
πόῤῥω δὲ τοῖς βαίνουσ.ν ἀνύσαι τρίβον·
καὶ τοῖς ξενιτεύουσι πατρίδος θέα.

οὕτω βίβλους γράφουσιν εἰς τέρμα φθάσαι.

θηλ.

οὐδετ.

Dann folgen auf den legten sieben Seiten noch einige Gebete.

B. Ein anderes Lerikon in kleinem Quart, auf Papier; alte Schrift, in zwei Columnen geschrieben, so daß aus der ersten in die zweite hinüber gelesen wird. Hin und wieder sind aber auch in der zweiten Columne eine oder mehre Zeilen unausgefüllt geblieben. Dabei stehen viele Worte ganz ohne Erklärung da. So z. B. auf der dreiundzwanzigsten Seite:

ἀρν . . . . . ἀρχαίων.

ἀφίλωψ.

ἀρνείου· ἀρείου.

ἀργειφόντου.

ἀργενῆσι· ταῖς λαμπραῖς.
ἀρβύλη· εἶδος ὑποδήματος.
πόδας ἔχουσα· ἁρπη· ἡ δρέπ.
ἁρπεδόνη σχοινίον· ἀργυ.
ὡς καὶ χρυσῖτις ἡ τὸ χρυσίον·
ἀραῖσιν· εὐχαῖς· ἀρούραισι.
θρίτης (sic) νόσος· ἀρχιερωσύνη.

ἀργολίσι· ταῖς ἀργολικαῖς.
ἀργυρόπεζαν ἡ ἀργυρούς.
αργυρώνη· ἀρειή ἀπειλή.

ρίτις γῆς ἡ τὸ ἀργύριον ἐργαζομέρη,
ἀραβῖτις γῆν ἀρωγός· ἡ βοηθός.
ταῖς ἀρούραις· ἄρραισιν· ἀρ
ἀριζήλη· ἡ ἄγαν ζηλωτή.