fol. 140 a conmendemus. et episcopus dicat: qui natura inmortalis ac sine ter mine, a quo omne inmortale ad que mortalem factum est, qui ra 5 tionabile animal hominem mu

di ciuem mortalem ex confecti onem promisisti, qui enoc et he liam mortis experimentum noTM concessisti accipere, ds ABRAHATM 10 ET DS ISAAC ET DS IACOB, NON ut MOR TUORUM SED ut UIUENTIUM DS es, quod omnium animae aput te ui uunt et IUSTORUM SPS IN MANU tua sunt quos NON TANGANT UER 15 BERA, OMNES enim SCITIFICATI SUB TUIS MANIBUS Sunt; ipse et nunc inspice in seruum tuum illum quem elegisti et suscepisti in ali si quid inuitus uel uoluntate pec 20 cauit, et ad angelos placidos ad

siste ipsi, ac dignum ipsum facito sinu patriarcharu)m et propheta rum et apostolorum et omniu qui a saeculo tibi placuerunt, ubi 25 non est meror adque dolor et ge mitus

275.2

παραθώμεθα. καὶ ὁ ἐπίσκοπος λεγέτω Ὁ τῇ φύσει ἀθάνατος καὶ ἀτελεύτητος, παρ ̓ οὗ πᾶν ἀθάνατον καὶ θνητὸν γέγονεν, ὁ τὸ λογικὸν τοῦτο ζῷον τὸν ἄνθρωπον τὸν κοσμοπολίτην θνητὸν ἐκ κατασκευῆς ποιήσας καὶ ἀνάστασιν ἐπαγγειλάμενος, ὁ τὸν Ενώχ καὶ τὸν Ἡλίαν θανάτου πεῖραν μὴ ἐάσας λαβεῖν, ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, ὧν οὐχ ὡς νεκρῶν, ἀλλ ̓ ὡς ζώντων θεὸς εἶ (ὅτι πάντων αἱ ψυχαὶ παρὰ σοὶ ζῶσιν καὶ τῶν δικαίων τὰ πνεύματα ἐν χειρί σου εἰσίν, ὧν οὐ μὴ ἅψη· ται βάσανος· πάντες γὰρ οἱ ἡγιασμένοι ὑπὸ τὰς χεῖράς σου εἰσίν)· αὐτὸς καὶ νῦν ἔπιδε ἐπὶ τὸν δοῦλόν τόνδε, ὃν ἐξελέξω καὶ προσελάβου εἰς ἑτέραν λῆξιν, καὶ συγχώρησον αὐτῷ, εἴ τι ἄκων ἢ ἑκὼν ἐξήμαρτεν, καὶ ἀγγέ λους εὐμενεῖς παράστησον αὐτῷ· καὶ κατάταξον αὐτὸν ἐν τῷ κόλπῳ τῶν πατριαρχῶν καὶ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἀποστόλων καὶ πάντων τῶν ἀπ' αἰῶνος εὐαρεστησάντων σοι, ὅπου οὐκ ἔνι λύπη καὶ ὀδύνη καὶ στεναγμός,

σου

5. τοῦτο: om. yt γ. ἐν κατασκευῇ τ 8. ἀνάστασιν : + αὐτῷ γ II. ὁ θεὸς 'Α, ὁ θεὸς Ἰ. καὶ ὁ θεὸς I. t 18. οἱ : om. t 21. ἔπιδε : om. Χ 24. tr. ἑκὼν ἢ ἄκων t στησάντων

31. tr. σοι εὐαρε 32. καὶ : om. t

fol. 140 b

sed locus piorum securus et terra rectorum tibi dedicata et illoru qui in ipsa uident gloriam di et sps, per quem tibi gloria honor 5 et ueneratio gratiarum actio

et adoratio in spu ad saecula

amen.

et diaconus dicat: inclinate et benedicimini. et episcopus gra 10 tias agat pro ipsis dicens talia: SER ua dñe POPULUM TUUM AC бENE DICITO HEREDITATEM TUAM QUAM

adquisisti são SANGUINE xpi tui ET PASCE IPSOS sub tuam dextera15 ac tege ipsos SUB tuas PINNAS

et da ipsis CERTAMEN Conplere BO Num et cursUM PERFICERE et fide CONSERuarE inmutabiliter sine CULpatione SINE INCUSATIONE 20 per dñm nostrum ihm xpm dilec tum filium tuum, per quem tibi gloria honor ac (uen)eratio in sco spu ad saecula

amen.

25 de diebus eorum qui dormierunt

u

qas facere conuenit

II. Act.

10, 14. Ps. xxvii (xxviii) 9 Xx 28 15. Ps. xc (xci) 4, lx (lxi) 5 16. 2 Tim. iv 7 18. I Thess. v 23, I Cor. i 8 3. di et sps: I suspect that the true reading was di et xpi. 6. I have assumed that the Latin version (and the Greek from which it was translated) gave 4 in the Spirit', not and to the Spirit', compare 1. 22.

9. benedicimini: perhaps the traces which seemed to indicate omnis were really the final letters of (benedic)imini, since omnes is absent from the Greek. Io. serua : the indications appear to point to serua rather than to salua. 11, 12. The text ought obviously to run bene dicito, but the traces appeared to point to gente-. 13. I should prefer emisti pretioso, as nearer the Greek but sco seems clear.

275. 18 ἀλλὰ χῶρος εὐσεβῶν ἀνειμένος

καὶ γῆ εὐθέων σοὶ ἀνακειμένη καὶ τῶν ἐν αὐτῇ ὁρώντων τὴν δόξαν τοῦ χριστοῦ σου, μεθ ̓ οὗ σοὶ δόξα τιμὴ καὶ σέβας, εὐχαριστία καὶ προσκύνησις, καὶ τῷ ἁγίῳ πνεύματι εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

καὶ ὁ διάκονος λεγέτω Κλίνατε καὶ εὐλογεῖσθε. καὶ ὁ ἐπί, σκοπος εὐχαριστείτω ὑπὲρ αὐτῶν λέγων τάδε Σῶσον, κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, ἣν περιεποιήσω τῷ τιμίῳ αἵματι τοῦ χριστοῦ σου καὶ ποίμανον αὐτοὺς ὑπὸ τὴν δεξιάν σου, καὶ σκέπασον αὐτοὺς ὑπὸ τὰς πτέρυγάς σου, καὶ δὸς αὐτοῖς τὸν ἀγῶνα τελέσαι τὸν καλόν, τὸν δρόμον ἀνύσαι, τὴν πίστιν τηρῆσαι ἀτρέπτως ἀμέμπτως ἀνεγκλή τως· διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ χριστοῦ τοῦ ἀγαπητοῦ

σου παιδός, μεθ ̓ οὗ σοὶ δόξα τιμὴ καὶ σέβας καὶ τῷ ἁγίῳ πνεύματι εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν.

276.3

ἐπιτελείσθω δὲ τρίτα τῶν κεκοιμημένων ἐν ψαλμοῖς καὶ προσευχαῖς διὰ τὸν διὰ τριῶν ἡμερῶν ἐγερθέντα, καὶ ἔνατα εἰς ὑπόμνησιν τῶν περιόντων καὶ τῶν κεκοιμημένων, καὶ τεσσαρακοστὰ κατὰ τὸν παλαιὸν τύπον (Μωσήν γὰρ οὕτως ὁ λαὸς ἐπένθησεν, καὶ ἐνιαύσια ὑπὲρ μνείας αὐτοῦ· καὶ διδόσθω ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ πένησιν εἰς ἀνάμνησιν αὐτοῦ. ταῦτα δὲ περὶ εὐσεβῶν λέγομεν· περὶ γὰρ ἀσεβῶν ἐὰν τὰ τοῦ κόσμου δῷς πένησιν, οὐδὲν ὀνήσεις αὐτόν. ᾧ γὰρ περιόντι ἐχθρὸν ἦν τὸ θεῖον, δῆλον ὅτι καὶ μεταστάντι· οὐ γάρ ἐστιν ἀδικία παρ ̓ αὐτῷ. δίκαιος γὰρ ὁ κύριος καὶ δικαιοσύνας ἠγάπησεν· καί Ἰδοὺ ἄνθρωπος καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ. ἐν δὲ ταῖς μνείαις αὐτῶν καλούμενοι μετὰ εὐταξίας ἐστιᾶσθε καὶ φόβου θεοῦ, ὡς δυνάμενοι καὶ πρεσβεύειν ὑπὲρ τῶν μεταστάντων. πρεσβύτεροι γὰρ καὶ διάκονοι χριστοῦ ὑπάρ χοντες, νήφειν ὀφείλετε πάντοτε καὶ πρὸς ἑαυτοὺς

1. δὲ : om. W 2. ψαλμοῖς w: + καὶ ἀναγνώσμασιν (ἀναγνώσεσιyt)xyt Lagarde 3. Tòv dià: om. per homoeoteleuton x 8. μωϋσῆν ἐν 10. μνείας : μνήμης γ 11-13. αὐτῶν . . . αὐτοῖς

presbyteri ac diaconi post deum omnipotentem ac dilectum filiuTM ipsius potentes sunt aeclesiae. 10 hoc enim dicimus non ut minime uibant (aliter enim iniuriam est facere di facturae quae in laetitia ̄ est) sed ne uino uerint. non enim scribtura dixit minime po 15 tare uinum sed quid ait? UINUM NON UIBERE IN EBRIAETATEM, e(t ite rum SENTES PULLULANT IN MA(nu EBRI. hoc autem non de cleric(is) di cimus tantum sed de omni etiam 20 plebeio xpiano super quo inuoca tum est nomen dñi nostri ihū xği; et ipsis enim dictum est CUI UE? CUI TU MULTUS? CUI TEDIUM SOLLICITUDO? CUIUS LIUIDI OCULI? CUI CONTRITIONES 25 SUPERUACUE? NONNE EORUM QUI

276. 18

καὶ πρὸς ἑτέρους, ἵνα δύνησθε τοὺς ἀτακτοῦντας νουθετεῖν.

λέγει δὲ ἡ γραφή Οἱ δυνάσται θυμώδεις εἰσίν· οἶνον μὴ πινέτωσαν, ἵνα μὴ πιόντες ἐπιλάθωνται τῆς σοφίας καὶ ὀρθὰ κρίνειν οὐ μὴ δύνωνται. οὐκοῦν καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ διάκονοι μετὰ θεὸν τὸν παντοκράτορα καὶ τὸν ἠγαπημένον αὐτοῦ υἱὸν δυνάσται ὑπάρχουσι τῆς ἐκκλησίας. τοῦτο δέ φαμεν οὐχ ἵνα μὴ πίνωσιν (ἄλλως γὰρ οὐκ ἔστιν ὑβρίσαι τὸ ὑπὸ θεοῦ γενόμενον εἰς εὐφροσύνην) ἀλλ ̓ ἵνα μὴ παροινῶσιν. οὐ γὰρ εἶπεν ἡ γραφὴ μὴ πίνειν οἶνον, ἀλλὰ τί φησιν; Μὴ πίνε οἶνον εἰς μέθην· καὶ πάλιν Ακανθαι φύονται ἐν χειρὶ μεθύσου. τοῦτο δὲ οὐ περὶ τῶν ἐν κλήρῳ μόνον φαμέν, ἀλλὰ καὶ περὶ παντὸς λαϊκοῦ χριστιανοῦ, ἐφ ̓ οὗ ἐπικέκληται τὸ ὄνομα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ χριστοῦ· καὶ αὐτοῖς γὰρ εἴρηται Τίνι οὐαί; τίνι θόρυβος; τίνι ἀηδίαι καὶ λέσχαι; τίνος πελιοὶ οἱ ὀφθαλμοί; τίνι συντρίμματα διακενῆς; οὐ